golgota

nie potrzebuję spaceru

lasem wiosną wolnym krokiem

brakiem słów

brukiem sław

tylko kropli

gęstej jak smoła 

kropli

destylatu czy absolutu 

z płuc

niewiary w podmiot liryczny

jednego snu tego co

od dwudziestu jeden gram

lat 

przywykam do stanu stałego

materii chrystusowej jak pustynia

rodzę z siebie przez podział plechy

kolejne geniusze nowe imperia

stany zjednolicone

ogłaszam przedwyborczo

że idę po granicy i nie mogę spaść

na dno cyrku ani z lewej ani z prawej

ze mną mój kompan kompas

on nosi krzyż kierunkowy

nastawia kolejne stacje

na każdej sobie upadamy

a na ostatnich częstotliwościach

to już trudno wytrzymać

żeby się tak nie poukładać wreszcie

do grobu

∞