consummatum est

mam w sobie tyle pogardy
że mógłbym zmienić własne życie
i z rozpędu kilka cudzych

używam siebie na rzecz innych
którymi gardzę i których kocham
jak siebie samego

nie mam przyjaciół ani rodziny
moi przyjaciele staliby w pierwszej linii
naprzeciw oddziałom mojej rodziny

gdyby anatomia obdarowała ich
chrząstką żalu szpikiem zrozumienia
to łamaliby sobie nawzajem kości
jak chleb

czas jaki mieliśmy by wstać i iść
został dobrze wypełniony
poszliśmy do pracy
zarabiać pieniądze




∞