Wróciłem, spotkałem się z Człowiekiem, jutro w trasę, szukać siebie.
Wybrzeżem przed siebie.
Samotność i pokora.
Nadzieja i cierpliwość.
Tam gdzieś jest prawda.
Towarzyszą mi motyle.
Dla duszy i umysłu:
Bóg nie oczekuje podziękowań
za Słońce lub Ziemię,
ale za Kwiaty, które zaprawdę
nie przez oskubanie ujawniają nam
swoją piękność.
Nie zatrzymuj się jednak,
aby je rwać i przechowywać na później,
lecz idź naprzód
albowiem wzdłuż całej drogi
będziesz miał Kwiaty w rozkwicie.
I widz, że nie ma prawdy złej
ani Kwiatów nieczystych. Nawet ciemne chmury
stają się Kwiatami Nieba,
kiedy je słońce całuje.
Jest tylko prawda mała,
o słowach jasnych i przezroczystych,
niczym woda lśniąca w naczyniu
i Prawda Wielka,
o niezgłębionym milczeniu
jak ciemna woda oceanu.
Człowieku okryty pyłem martwych słów
Wykąp swą duszę w Milczeniu...
Rabindranath Tagore
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz